Haije Kramer

Haije Kramer (1917-2004) was een internationaal meester (benoemd in 1954) en decennia lang de sterkste speler van Friesland.

Hij was dertig keer clubkampioen van Philidor Leeuwarden en twintig maal kampioen van Friesland. Gedurende zestig jaar (!!) schreef hij een rubriek voor de Leeuwarder Courant. Van 1947 tot 1969 was hij als schaakjournalist verbonden aan het Algemeen Dagblad.

In 1940 speelde hij een tweekamp tegen Max Euwe die hij nipt verloor. Na de Tweede Wereldoorlog behoorde hij tot de sterkste spelers van Nederland. Achtmaal deed hij mee aan Nederlands kampioenschap. In 1948 werd hij 2e achter Lodewijk Prins, die het recht verwierf kampioen Euwe uit te dagen. Van 1950 tot en met 1962 vertegenwoordigde hij Nederland zeven keer op de Olympiade. In 1977 beëindigde hij zijn actieve schaakloopbaan.

Vervolgens wierp hij zich met succes op het correspondentieschaak. In 1990 werd hij tot correspondentiegrootmeester benoemd.

Haije Kramer heeft een aantal publicaties op zijn naam staan. Zo schreef hij onder meer Het Middenspel in 12 deeltjes (1952-1964) in samenwerking met Euwe, dat werd vertaald in het Engels Duits, Deens en Italiaans. Van zijn hand is Das Schachphänomen Robert Fischer (samen met Siep Postma, 1966) en Friesche Schaakkoningen, 800 jaren schaak in Friesland (1995). In 2007 verscheen een boek over zijn schaakcarrière Haije Kramer,schaker samengesteld door H.R. Heite.