Het is inmiddels alweer ruim een jaar geleden dat ons vertrouwde dagelijkse leven knarsend en piepend tot stilstand werd gebracht onder de dreigende nadering van het coronavirus. Vele, vele slachtoffers, vollopende ziekenhuizen en dramatische berichten uit aanvankelijk vooral Italië maakten toen de gedachte ‘overleven we dit?’ in korte tijd angstaanjagend reëel. Inmiddels zijn daar nog eens de secundaire effecten van de pandemie bijgekomen: het wegvallen van werk, inkomsten, familiebanden, geliefde bezigheden. Ons leven is totaal veranderd en voor velen is nu de vraag ‘hoe overleef ik dit financieel en/of mentaal?’ nog acuter geworden dan de angst om het fysieke voortbestaan. Kortom, we worden in deze tijd geconfronteerd met wat je de enige onveranderlijke basisregel van het bestaan zou kunnen noemen, namelijk dat alles altijd verandert. En dat kan hard aankomen.
Ook het Max Euwe Centrum ontkomt niet aan deze realiteit. Waar het de laatste jaren juist steeds drukker begon te worden met vooral buitenlandse bezoekers, daalde er vanaf maart 2020 een steeds dieper wordende stilte over ons neer die nog altijd aanhoudt. Daardoor hebben we in financieel opzicht zwaar te lijden gehad, al maakten de vele en vaak verrassend royale donaties die we met name in december mochten ontvangen veel goed, zeker in moreel opzicht want het is hartverwarmend te merken dat zo veel mensen bereid blijken te zijn om ons te steunen.
Kortom, er gebeurden ook goede dingen. Juist omdat we geen bezoekers meer konden ontvangen kwam er plotseling tijd vrij voor allerlei nieuwe initiatieven. We zijn actiever geworden op internet, waar we onszelf met onder meer een digitaal Pleinfestival, Ruperts Hoekje, diverse quizzen en de YouTube-serie ‘Euwe-Aljechin 1935’ nadrukkelijk en succesvol hebben gemanifesteerd. De Nieuwsbrieven waren in 2020 misschien wel nóg mooier (en dikker) dan anders. Er kwam een ‘fotoboekje van Euwe’, ideaal als visitekaartje en voor de verkoop. Nieuwe vrijwilligers meldden zich aan, er werden archieven doorzocht, collecties in kaart gebracht. Er werd gesleuteld aan verbeteringen op onze website: er kwam een doneerknop, er is een begin gemaakt met de online verkoop van boeken en materiaal.
En nu is die website dus zelfs volledig vernieuwd, met dank aan Govert Pellikaan! Het is misschien wel het hoogtepunt van de vele vernieuwingen die we in feite allemaal ‘te danken’ hebben aan het gedwongen stilleggen van onze normale activiteiten.
Is dit hoe de natuur weer opbloeit na een bosbrand? Het is in ieder geval hartverwarmend. Ook dát is dus die realiteit van de eeuwige veranderlijkheid.
